🏰💥 Fortress is Falling Down - Part 1 ปรัชญาการตั้งรับแบบ Howe 🏰💥

ปกติผมไม่ค่อยอินกับเรื่องดวงเท่าไหร่ครับ แต่ถ้าเทียบด้วยมุมมองแบบโชคลางและดวงชะตาแล้ว ฤดูกาลนี้น่าจะเป็นปีชงของ Newcastle เลยก็ว่าได้ เพราะเรื่องต่างๆไม่ว่าจะในหรือนอกสนามล้วนไม่เป็นใจให้ Newcastle ซักเท่าไหร่ และพอฟอร์มการเล่นของทีมมันลุ่มๆ ดอนๆ แล้ว เลยเป็นเหตุให้ผมอยากเขียนปัญหาเรื่องเกมส์รับของ Newcastle มาซักพักแล้ว

แต่ด้วยความที่เกมส์รับมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากทั้งในส่วนของแทคติกและข้อมูลที่มีใน public domain และประกอบกับความฟุ้งของผมเองที่ยิ่งเขียนยิ่งมันส์มือ เลยคิดว่าซีรี่ส์นี้น่าจะเป็นเนื้อหาที่ยาวและลึกที่สุดของเพจเท่าที่เคยทำมาเลยครับ ในซีรี่ส์ Fortress is Falling Down นี้ ผมคิดว่าน่าจะประกอบด้วย 3 หัวข้อหลักๆ นั่นคือ

1. ปรัชญาเกมส์รับแบบ Howe
2. การยึดติดกับนักเตะในตำแหน่งเดิมๆ (หรือที่แฟนๆ แซวว่าเป็นระบบลูกรักนั่นแหละครับ)
3. การบาดเจ็บและผลกระทบต่อระบบ

มีความเป็นไปได้มากๆ ว่าใน 3 หัวข้อนี้อาจจะแยกออกเป็นมากกว่า 1 โพสต์ต่อหัวข้อ แต่ยังไงผมจะพยายามรวบตึงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วกันนะครับ 😅

สำหรับโพสต์นี้จะเป็นหัวข้อแรกคือ จะชวนเพื่อนๆ มาดูว่าระบบการเล่นเกมส์รับของ Newcastle ภายใต้ Eddie Howe ทำงานยังไง เพื่อให้เราเข้าใจเหตุและผลของเรื่องที่เราจะคุยกันในโพสต์ถัดๆ ไปครับ

ถ้าพูดถึง Newcastle ชุดนี้แล้ว แน่นอนว่าทุกคนต้องนึกถึงการ Pressing ที่ดุดันและการวิ่งไล่บอลแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่นั่นเป็นจุดเรื่มต้นของระบบเกมส์รับของ Newcastle เท่านั้นครับ

ในภาพรวม เราจะเห็น Newcastle เล่นในระบบ 4-3-3 เกือบตลอดเวลา แต่จะมีรายละเอียดเวลาอยู่ในสนามที่แตกต่างกันออกไป พวกเขาจะมีระบบการเล่นที่แตกต่างกัน 2 แบบคือ ระบบ 3-4-3 เวลาได้บอลและระบบ 4-5-1 เวลาเสียบอลครับ โดยในระบบ 4-5-1 นี้เองที่เป็นพื้นฐานของการเล่นเกมส์รับของ Newcastle ที่เคยเหนียวแน่นที่สุดอันดับต้นๆ ของยุโรปในฤดูกาลที่แล้ว

ในเวลาตั้งรับ Newcastle จะป้องกันโดยบีบให้คู่แข่งเล่นบอลยาวจากด้านข้างหรือแนวลึกและใช้พละกำลังและความใหญ่ของนักเตะในการเก็บบอลยาวหรือบอลจังหวะสอง ซึ่งทั้งสองกลไกนี้จำเป็นมากๆ ที่นักเตะในแดนกลางจะต้องพร้อม "บวก" ตลอดเวลา และการขาดหายไปของนักเตะอย่าง Joelinton, Willock, Anderson และ Tonali ทำให้ภาระต้องตกไปหานักเตะตัวหลักในตอนนี้อย่าง Bruno Guiemarase, Longstaff หรือแม้กระทั่ง Miley ที่ในเกมส์หลังๆ ผมว่าน้องเค้าเล่นได้ดีเลยทีเดียว แค่เค้าไม่ใช่นักเตะสไตล์ที่ต้องมารับบทตัวบวกครับ เพื่อป้องกันไม่ให้คู่แข่งเข้าทำประตูได้ Newcastle ให้การจำกัดพื้นที่การเล่นของคู่แข่งให้อยู่ในโซนที่ Newcastle ควบคุมได้ ซึ่งมี 2 รูปแบบหลักๆ คือ

1. แพคแดนกลางเพื่อไม่ให้คู่แข่งมีช่องจ่ายบอลในกรณีที่คู่แข่งตั้งเกมส์จากแนวหลัง
2. แนวรับแถวสุดท้ายพยายามไม่เข้าสกัดและประคองให้คู่แข่งวิ่งออกไปด้านข้าง

ในแบบแรกนี้ ผมว่าเพื่อนๆ น่าจะเห็นกันบ่อยๆ กับการยืนเรียงหน้ากระดานของกองกลาง Newcastle การยืนแบบนี้จะเป็นการป้องกันแนวระหว่างกองกลางและกองหลังได้อย่างดี ซึ่งพอคู่แข่งหาช่องจ่ายตรงกลางไม่ได้ ก็ต้องหมุนบอลออกด้านข้างหรือกลับไปตั้งกันใหม่ ซึ่งหลายๆ ครั้งจะจบด้วยการเล่นบอลยาวเพื่อ Bypass กองกลาง และ Newcaslte ใช้การดวลกลางอากาศที่เหนือกว่าในการป้องกันครับ

ในแบบที่สองเรามักจะได้เห็นในจังหวะสวนกลับและจังหวะที่ Newcastle ยังตั้งโซนรับกันไม่เรียบร้อย นั่นคือกองหลังสามคนของ Newcastle จะวิ่งประคองให้คู่แข่งค่อยๆ ออกไปทางข้างสนาม และพยายามปิดพื้นที่หน้ากรอบเขตโทษให้แคบที่สุด เพื่อรอให้เพื่อนลงมาช่วยไล่ หรือ บีบให้คู่แข่งครอสเข้าหาปากประตูที่มีกองหลัวตัวกลางและโกล์รอเก็บบอลอยู่ครับ ซึ่งการเล่นแบบนี้เองที่หลังๆ เริ่มจะไม่ค่อยได้ผลโดยเฉพาะทางฝั่งซ้ายที่ Dan Burn เหมือนจะกลายเป็นปัญหาของทีมไปครับ

ในโพสต์นี้เราพอจะเห็นภาพว่า Newcastle สร้างเกมส์รับที่เหนียวแน่นได้ยังไง และในโพสต์ถัดไป เราจะมีดูกันว่า ทำไม Howe ถึงยึดติดกับนักเตะบางคนและยังให้โอกาสแม้กระทั่งในช่วงที่พวกเขาฟอร์มตกกันครับ